Përkufizim. Formula që shpreh cdo kufizë të vargut nëpërmjet kufizave paraardhëse quhet formulë rekurrente.

Një mënyrë për të dhënë një varg numerik është e ashtuquajtura mënyrë rekurrente. Sipas kësaj mënyre zakonisht jepen:

1. Kufiza e parë e vargut (ose disa kufiza të para).
2. Një formulë rekurrente që shpreh kufizën e përgjithshme y_n të vargut nëpërmjet kufizës paraardhëse y_n-1 (ose nëpërmjet y_n-1 e y_n-2 ).

Kur vargu është dhënë në mënyrë rekurrente, duke u nisur nga kufizat e para të njohura të tij, ne mund të gjejmë, njërën pas tjetrës, secilën nga kufizat e tij.

Në vargun numerik të pafundëm 1, 1/2, 1/3, ………1/n…. cdo kufizë është më e vogël se paraardhësja, pra kufizat vijnë duke u zvogëluar ( me rritjen e treguesve të tyre). Ky varg i parë si funksion numerik, është zbritës. Vargu f është rritës atëherë dhe vetëm atëherë kur cdo kufizë e tij është më e madhe se kufiza paraardhëse, d.m.th kur për cdo vlerë të n nga bashkësia e përcaktimit kemi:

y_n+1 > y_n

[sepse në këtë dhe vetëm në këtë rast kemi rritjen e vlerave të funksionit y=f(x), x∈N kur rriten vlerat e ndryshorit x, d.m.th treguesit e kufizave].

Le ta zemë se funksioni numerik y=f(x) është rritës në bashkësinë [1, +∞[. Atëherë ai është rritës edhe në bashkësinë N, që është pjesë e këtij intervali. Pra, është rritës funksioni numerik y=f(x), x∈N i cili është varg numerik.

y₁ , y₂ , …, y_n , … ku y_n  =f(n)

Kështu vertetohet teorema:

Teoremë 1: Nëse funksioni y=f(x) është rritës në bashkësinë [1, +∞[, atëherë vargu me kufizë të përgjithshme y_n  =f(n) është varg rritës.

Teoremë 2: Nëse funksioni y=f(x) është zbritës në [1,+∞[, atëherë vargu me kufizë të përgjithshme y_n  =f(n) është zbritës.